Rob Nanninga’s laatste adres in Nederland: Westerkade 20. Constantia Oomen’s laatste adres in Nederland: Weststraat 20. 20+20 2020 Publicatiedatum 20-5-2020, in Nederland +9uur: 21-5-2020 (Hemelvaartsdag 2020)

Inhoud

(2019-)2020
Sportschool blues
Plannen voor Nederland
Magisch Realisme gaat door
Robbert en Stan (en anderen)
Robbert
Stan en Alan
Edibles
De rem
Toekomst
Rob Nanninga quotes
Galerij 2020
Voetnoten

(2019-)2020

Een jaar waarin de onderste steen boven komt! Om ons leven te veranderen. Het leven van deze planeet? Mijn leven? Van harte aanbevolen door Moeder Natuur! Het lijkt er zeker op. De kansen zijn op een dramatische manier aan het keren. Een pandemie! En geen enkele helderziende (als die al bestaan) heeft dat voorspeld. Dit is Leeuwenharten Deel VIII met voornamelijk een update over mijn dagelijkse leven, en veel minder over dromen en uittredingen.

Op dit moment heb ik geen contact met mijn ex, maar ik sprong wel uit een vliegtuig met hem op 13 juni 13, 2019¹

Officieel ben ik nog steeds werkloos. De impact van de pandemie werd scherp geïllustreerd aan de hand van het feit dat mijn buren aan de zijde van het lagere getal inclusief hun hond en kat opeens gingen verhuizen en met de noorderzon vertrokken waren, en dat terwijl ze al vele jaren mijn buren waren. Hun huis staat nu nog steeds leeg. Ik heb het ze niet gevraagd, maar ik ben er tamelijk zeker van dat hun verhuizing wegens de pandemie was. Mijn eigen woonsituatie is ook wat onder druk komen te staan, omdat mijn beide huisgenoten vervroegd vertrekken en ik dus op zoek moet gaan naar nieuwe huisgenoten. De huren zijn sky-high in Californië en als ik er niet in zou slagen op tijd nieuwe huisgenoten te vinden, zal ik wellicht gedwongen zijn het huis waar ik nu al in woon sinds 2011 te verlaten.

Het in een eerder blog gerapporteerde probleem met de gebarsten huid van mijn vingertoppen bestaat nog steeds en ook spelen de rimpels in mijn nagels nog steeds het eb en vloed spelletje.

Ik fiets nog steeds veel en nog steeds mis ik de fysieke Rob elke dag. Maar hij is er, via de liefste en knapste leeuwen spreekt hij de taal van liefde. Hoe vreemd het mogelijk ook klinkt, via deze leeuwen ben ik zelfs in staat de warmte van Robs fysieke lichaam te voelen. Elke dag zorg ik ervoor dat de leeuwen in tiptop conditie blijven. Ondanks de enorme “afstand” leven Rob en ik nog steeds samen, en ook vooral tijdens het fietsen zie ik hem: hoe hij in * onze*  keuken staat te koken voor ons, met zijn huiselijke schort om. ’s Nachts voel ik via de leeuwen zijn enorme liefde, support, liefde en erotiek. De extreme hoeveelheid aan orgastische uitbarstingen is vergelijkbaar met vorig jaar. Dit is reusachtig voorbij elk vermogen van taal om “reusachtigheid” uit te drukken, Meer-Dan-De-Hemel is naar mij afgedaald op de aarde!

Op 26 oktober 2019 ontmoette ik de Nederlandse Melanie die voor de veganistische kaas- en boter makerij Miyoko’s werkt, en wel aan de kombucha bar van de Davis Food Co-Op. Na slechts één willekeurige groet richting haar wist ze mij meteen als Nederlandse te detecteren, en ze vertelde me dat ze zelf ook Nederlands is. Ze woont in Petaluma. Twee keer ben ik daar al heen gereden en wel naar Rohnert Park, dat er tegenaan ligt. In januari 2020 ontmoette ik een groep Nederlanders die één keer per maand in Santa Rosa (ook aangrenzend) samenkomt, en dit was ook op uitnodiging van Melanie.

Het was al weer een hele tijd geleden sinds de scheiding van mijn nu ex dat ik een wat langere afstand met de auto reed. Jammer genoeg ben ik een stuk minder reislustig geworden qua rijden van langere afstanden. Ik mis Rob als een partner en heb er toch wel grote moeite mee om in mijn eentje op stap te gaan, omdat ik dan niemand heb om het reisplezier (op een directe wijze) mee te delen.

Sportschool blues

Wegens een “menselijke complicatie” bij GetFit, Davis, zegde ik mijn lidmaatschap op. Ik heb het hier al eerder kort over gehad.² Mijn GetFit, Davis lidmaatschap eindigde officieel pas eind januari 2020, maar ik ging al niet meer in december 2019. Ik tekende een maandcontract bij In-Shape, Woodland in december 2019. Ofschoon ze in Woodland een zeer moderne faciliteit hebben, compleet met zeer goede massagestoel, gebeurde er ook daar na een paar maanden iets dat me deed beseffen dat deze sportschool me niet het thuis gevoel gaf dat GetFit, Davis me altijd gegeven had. Blijkbaar was het niet de bedoeling dat ik hier zou blijven. Opnieuw zegde ik mijn lidmaatschap op. Toen ik eens ging nazoeken op internet welke opties er nu nog over waren, leek er maar één betaalbare en moderne sportschool over te zijn, en dat was en is de “ARC” van UC Davis (de California universiteit dus). Maar toen was de pandemie al op stoom aan het raken en het leek op deze manier wel dat nu toch echt het moment was aangebroken om even pas op de plaats te maken, en mij na al die jaren trouw, twee-of drie wekelijks sportschoolbezoek eens los te maken van mijn vaste routines en dit wat tijd te geven. En niet veel later werden alle sportscholen in Californië verplicht gesloten, dus toen was er niet eens meer een keuze. Ook dit keer had ik sneller dan de tijd gelopen, een fenomeen dat mij niet onbekend is. Ik overweeg ook nog steeds terug te keren naar GetFit, Davis, als de sportscholen weer open gaan, maar gezien deze menselijke complicatie is het geheel ontzettend beladen. Ik ben er niet bepaald van overtuigd dat K in hemelse vervoering zal raken als hij mij daar weer aantreft. Om realistisch te zijn en blijven: ik heb geen enkel idee wat K al dan niet over mij denkt, of hij überhaupt over mij denkt, maar één ding weet ik zeker: er was iets van diepe betekenis tussen hem en mij gaande en dit kwam wel degelijk van twee kanten. Misschien moet de UC Davis ARC toch mijn Ark van Noach worden?

Plannen voor Nederland

Dit jaar had ik voor het eerst concrete plannen gemaakt om Nederland te bezoeken, mijn familie en mijn vader, en tevens voor het eerst in levende lijve af te spreken met een paar virtuele vrienden zoals Sjaan en een virtuele vriendin in Amsterdam, ze nodigde me uit bij haar te komen logeren.

Sjaan is iemand die ik heb leren kennen via de Robbert van den Broeke en Stan zaak. Deze Robbert van den Broeke-Genverbrander geschiedenis heeft altijd als een belangrijke zijdelingse rode draad door de Leeuwenharten blogs heengelopen. Haar ken ik inmiddels zo’n vijf jaar nu. Ze stuurde me een email om me morele ruggensteun te verlenen in deze zaak en vanaf dat moment waren onze levens met elkaar verbonden. Sjaan is een schat die altijd eerst aan de ander denkt. Ze verzorgde haar partner toen die ziek werd liefdevol tot zijn laatste ademzucht in dit aardse leven. Maar Sjaan is niet alleen heel lief en knuffelbaar, ze heeft een vlijmscherpe, wakkere geest en ze heeft met mij gemeenschappelijk dat ze hypocrisie en bedrog niet kan uitstaan. Ontelbare malen heeft ze me technisch bijgestaan in het onderzoeken van de foto’s en video’s van Robbert van den Broeke, die ze genadeloos door allerlei metadata programma’s haalt, altijd met dezelfde, ontluisterende resultaten, namelijk keer op keer bevestigend dat Van den Broeke bedrog pleegt. Ze is zonder enige overdrijving net zo goed als een professioneel detective en zou het mijns inziens uitstekend doen als politierechercheur. De afgelopen vijf jaar heeft ze me onophoudelijk gesteund, zowel op professioneel als persoonlijk vlak. Wat ik het meest exceptionele aan haar vind, is haar ongelooflijk flexibele geest, ze is in staat zich als een kameleon aan te passen, met duizend en één fraaie en zuivere kleuren, forever young!

Een heel belangrijk onderdeel van mijn reis naar Nederland zou het bezoek aan Robs huis dan wel straat zijn, de Westerkade 20 in Groningen, dat/die ik nog nooit in dit fysieke leven van dichtbij heb gezien. Als het hier nog van komt, ben ik ervan overtuigd dat er iets heel bijzonders zal gebeuren.🌟 Een ander doel in Groningen zou de Mercuriusstraat 1 in Paddenpoel zijn, waar ik als kind vijf jaar gewoond heb. Verder verlang ik soms hevig terug naar de Efteling en dit is eigenlijk een universeel verlangen in mij dat nooit afzwakt. Dit bezoek aan Nederland zou dan mijn eerste zijn sinds mijn emigratie in 2011! Ik had me al uitvoerig verdiept in het kopen van een handbagage koffer die qua omvang door de strenge eisen van de handbagage zou komen, én die een van mijn Rob meerling leeuwen zou kunnen dragen. De speurtocht leidde me eigenlijk maar naar één geschikte en waardige optie, en dat was de dure Maxpedition Ironcloud Backpack. Voor geen goud zou ik mijn Rob meerling leeuw in een gewone koffer aan het reguliere, kille luchtruim van een vliegtuig toevertrouwen noch zou ik überhaupt daarmee de kans willen creëren dat de vliegmaatschappij mijn koffer en daarmee leeuw zou kwijtmaken.

Maar toen stak de pandemie een stokje voor dit alles! De vraag is nu: wanneer zal ik ooit naar Nederland terugkeren, en keer ik daar eigenlijk nog wel terug? Het schijnt mij vaak toe, zonder dramatisch te willen doen, dat ik net als Rob eigenlijk al gestorven ben, namelijk op het moment dat Rob ging, en dat ik nu net als hij in een soort paradijs zit, het Californië paradijs, where you can check out, but never leave? Misschien is het niet de bedoeling dat ik terugkeer?

Magisch Realisme gaat door

Dankzij een inseinend emailtje dat kwam als antwoord op een al wat oudere email van mij aan het fabuleuze Beeld en Geluid op 30 augustus 2019, kwam ik op 5 september 2019 in het bezit van nóg een video met een TV optreden van Rob Nanninga. Kudos en kushandjes voor dit instituut! Ofschoon het beeldmateriaal niet echt een nieuw beeld van Rob bracht, gaf het de kijker en mij wel een inkijkje in zijn studiekamer. Dit beeld is me meteen al erg dierbaar geworden, omdat het zoveel onthult over Robs studentikoze leefstijl die ook zozeer lijkt op die van mij. Hoe meer ik aan het wiel des tijds weet te ontfutselen, hoe meer bevestigd wordt dat ik wel degelijk gelijk heb over de duizend en één dingen die Rob en mij samensmeden.

Op dinsdag 10 maart 2020 was ik weer eens aan het fietsen en ik kwam door het stadje Winters. En op dinsdag is daar altijd de Oldies Car show, al valt het met bakken naar beneden of juist het tegenovergestelde: is de lucht zo dik van de bosbranden-as dat je er koffie van kunt koken terwijl je met een lepel in de lucht roert.³, Ik stapte van mijn fiets af om weer eens wat foto’s te maken en de auto’s te bewonderen en ik stond te kijken naar twee turquoise oldies, kijkt u maar naar de fotogalerij hieronder. Rob had altijd een voorkeur voor de kleur turquoise of blauw (maar volgens mij toch meer turquoise), denk maar aan de oude Skepsis website die door Rob ontworpen was. En vergeet ook niet zijn blauwe jasjes en overhemden. Ik dacht bij mezelf: ja, deze twee turquoise auto’s zijn echt Rob Nanninga auto’s! Niet zo lang daarna stapte ik weer op en reed op de Winters Road terug richting Davis. In gedachten verzonken keek ik op toen een auto me voorbij kwam rijden (dat wil zeggen: een autobestuurder met zijn auto). Van alle oldies in alle steden op de wereld, reden alleen deze twee turquoise oldies, beide dus, precies de twee die ik had staan bewonderen, de een, daarna de ander, aan mij voorbij. U moet me op mijn woord geloven, er kwam verder geen enkele oldie meer voorbij en ook daarvoor was er geen enkele andere oldie mij voorbijgereden. Ik zag het als magische groet van Rob aan mij en voor mijn geestesoog zag ik ons in deze oldies rijden, met de ramen open en onze haren in de wind, onder een zeer gelukkige zon in een zeer gelukkig universum. Dit is slechts een van de vele gelukkige gebeurtenissen waarin onze twee werelden samenkomen.

Slome slak die ik geregeld ben, realiseerde ik me pas in december 2019 dat ik zelfs al sinds 2011 onder het dak van een huis woon dat Rob Nanninga’s kleuren draagt. Toegegeven, het is een gebruikelijke kleurencombinatie hier in Davis en omstreken, maar het is een van de diverse kleurencombinaties, en het is wel in dit stadje dat ik ging leven, toch?, waar deze kleurencombinatie tot het vertrouwde Davis straatbeeld bijdraagt.

Robbert, Stan en Alan (en anderen)

Dit gedeelte is ook apart gepubliceerd op mijn Parameter WordPress. Als u zich afvraagt waarom dit toch aanzienlijke onderdeel ook op de Leeuwenharten website verschijnt: dit is een belangrijk deel van mijn leven en het heeft als zodanig ook een echte impact. Bovendien heeft het een zeer directe overlap met Rob Nanninga, aangezien ook hij hiermee bezig was en is, als het klopt dat er een leven na de dood is (in wat voor vorm dan ook). Ik krijg regelmatig de indruk dat Rob me helpt in deze zaak, als het ware de heren dwingt hun kaarten op tafel te leggen.  

Zoals ik al eerder noemde in voorgaande blogs is het nooit ver weg naar Robbert en Stan en zijn echtgenoot, Alan, aangezien ze vanaf het begin al zeer direct met het Leeuwenharten verhaal verbonden zijn.⁴ Al vijftien jaar ben ik met deze zaak bezig, een ongelooflijk lange tijd. Er zijn een paar noemenswaardige veranderingen en ontwikkelingen.

Robbert

Het eerste noemenswaardige feit is dat ik Robbert van den Broeke definitief geblokkeerd heb in het zenden van emails naar mij. Hij werd in oktober 2018, naar verluidt wegens gebrek aan bewijs, vrijgesproken in de haat- en dreigmails zaak⁵, en kreeg zelfs een schadeloosstelling, maar dit was geen enkele reden voor Van den Broeke om nu een scheld- en dreigvrije zone in te wandelen en hij bleef doodleuk doorgaan met zijn haatmails richting mij.

Aan Rob Nanninga kon ik merken dat hij tegen 2012 wel een beetje een streep had gezet onder de Genverbrander zaak; voor hem was de kous sok wel (bijna) af

nu Robbert definitief ontmaskerd was als oplichter en ook nog eens aangetoond was, dat Van den Broeke online tirades afstak waar de honden geen brood van lustten, maar ik bleef de deur veel langer op een kier, dan wel open, houden. Al geruime tijd is het eigenlijk voor iedereen, behalve voor Van den Broekes meest loyale fans, kraakhelder dat Robbert van den Broeke in feite een verloren zaak is, en het in die zin logisch bekeken niet veel zin meer heeft noch eervol is zijn capriolen te onderzoeken en tegen het licht te houden. Van den Broeke is muurvast komen te zitten, en het enige dat hij nu alweer jarenlang doet, is het eindeloos herhalen van zijn kunstjes: het afsteken van diverse “spirituele” preken, het faken van geesten en buitenaardsen in zijn foto’s en video’s, al zijn “liefdevolle” boodschappen voor zijn fans en al zijn haat richting mij en skeptici in het algemeen.

Tegenwoordig sluit hij zelfs bij de mainstream complotkwaks aan, bijvoorbeeld wat betreft de gehypte verbinding tussen 5G en het Corona Virus. Een van zijn eerste, gewraakte complot-clips hierover had hij toch nog verwijderd.⁶ Deze complottheorieën zijn verre van onschuldig aangezien complotgelovigen ze meenemen in hun dagelijkse leefstijl en keuzes, en hun kinderen of zichzelf vervolgens niet meer laten vaccineren, omdat ze bang zijn dat de staat in het geheim microchips bij hen inbrengt of dat ze vergiftigd worden met kwik. Sommige mensen gaan zelfs zo ver dat ze 5G masten, of wat ze daarvoor aanzien, in de hens steken. Van den Broeke heeft in het afgelopen jaar een zeer grote hoeveelheid YouTube clips gepubliceerd, waarin hij allerlei “spirituele” thema’s behandelt en hij heeft zelfs mij een paar keer publiekelijk aan de schandpaal trachten te nagelen.⁷ Toch lijkt de nieuwe trend bij hem de “preekvideo’s” te zijn, en ik zou dat eigenlijk best heel prima vinden als het daarbij bleef. Hey, iedereen mag op zijn preekstoel gaan zitten, niet waar? Maar helaas blijft het daar dus niet bij, want Van den Broeke levert ook nog steeds zijn bedrog kunststukjes af, inclusief zelfbeschadigingen op zijn voorhoofd waarvan hij beweert dat het buitenaardse dan wel Christus tekens zijn. Ik moet zeggen dat zijn verzameling aan “spirituele” onderwerpen op YouTube onderhand indrukwekkend bont begint te worden, en zijn interesse in dit soort onderwerpen lijkt dus niet gespeeld. Toch blijft er voor mijn indruk weinig reden over nog veel tijd en energie in hem te steken.

Robbert stuurde me dus weer een complete vrachtlading aan haatmails en clips, een gedeelte is in de Google Drive. Er is één Robbert van den Broeke activiteit die ik niet onvermeld wil laten. Toen Van den Broeke nog steeds actief met Johny Webb samenwerkte, die van de octopus, presteerde hij het om met een “channeling” van niemand minder dan Adolf Hitler te komen. Echter, de begeleidende tekst en clip werden op Webbs Facebook en YouTube gepubliceerd. Ik tweette hier vervolgens over en hierop hebben een of meerdere mensen (ik was het niet) Webb bij Facebook gerapporteerd. Hierna ging de Facebook pagina van Webb, waarop hij voorheen dagelijks zeer actief was, definitief op zwart. De clip staat echter nog steeds op zijn YouTube kanaal, en ik zette ook een kopie ervan in de Google Drive, je weet maar nooit:

In de herfst van 2019 liet ik op Twitter het idee vallen de Robbert van den Broeke blogs die ik geschreven heb in een boek om te zetten, en ik was hier zelfs al een aantal weken mee bezig geweest (dit ligt op het moment stil). Vanzelfsprekend zat Van den Broeke er direct met heel zijn gewicht bovenop en kreeg ik een aantal haatmails hierover binnen. Ook Stan Pluijmen liet zich niet onbetuigd en had het er een paar keer over in emails, maar hij uitte zich meer in de zin van: “Dat boek komt er niet, toch?”

Opeens brak er iets in me op 14 december 2019, toen er weer eens mail van Van den Broeke binnenkwam waar de haat letterlijk vanaf droop. Ik besloot hem geheel te blokkeren. Elke keer als hij me nu mailt, wordt zijn email ogenblikkelijk roemloos afgevoerd door Gmail, die daarop een automatische boomerang naar Robbert terugstuurt met het berichtje dat hij geblokt is en waarom. Sinds ik deze filters zo instelde, is er geen enkele Robbert van den Broeke mail meer binnengekomen en ik ben erg blij met deze beslissing!

Stan en Alan

Stan Pluijmen is echter een andere zaak. Stan leek nooit hatelijk of een hater, zoals Van den Broeke, in de emails die hij met zijn eigen naam ondertekende. Het is een lang verhaal en het voert te ver alles “weer” te gaan herhalen. Het komt er kort gezegd op neer dat ik Stan niet geblokkeerd heb en nog steeds een kans geef. Ik hoopte altijd dat hij toch nog over de brug zou komen, dan wel komt, dat hij zich los zou maken van Robbert en dus niet meer zou meedoen aan het para lieg-en bedriegspelletje. Maar Stan gaat toch wel op en neer als een jojo. Stan mailde mij echter in toenemende mate mails met teksten waaruit af te leiden viel dat hij veranderd was en dat hij zelfs deels toegaf dat er sprake was van bedrog bij en met Robbert van den Broeke. Ondanks dat blijft Stan stug volhouden dat er een deel in Robbert zit dat echt “helderziend” is. Hoe dan ook, Stan en Robbert zijn geen bedrogskoppel meer, dat wil zeggen: ik zie daar geen aanwijzingen (meer) voor. Stan leek zowaar bezwaard door het verleden, en natuurlijk weet hij als geen ander hoeveel ernstige haatmails ik heb binnengekregen van Robbert en van zijn eigen, bedenkelijke, nog erg behoudend uitgedrukt, netwerk. Hij begon me financiële compensatie aan te bieden in de vorm van BTC (bitcoin), maar lange tijd hield ik die deur gesloten en liet vallen dat ik alleen in officiële schenkingen via een notaris geïnteresseerd zou zijn. Al jaren was hij bezig met het geldaspect van deze zaak en het mij voorhouden van dikke geldvissen, mij geld aanbiedend als ik al mijn blogs op Parameter zou verwijderen, zie daartoe ook mijn vorige Parameter blogs.⁸

Stan leek behoorlijk wanhopig te worden over het bestaan van mijn Parameter blogs, hij probeerde het ook op een andere wijze en trachtte me te verleiden mee te gaan in een “codewoord” deal: als hij/zij instaat waren een codewoord te raden dat ik in gedachten zou nemen, en aan één iemand officieel zou toevertrouwen als bevestiging, dan zou ik al mijn blogs moeten verwijderen. Echter hapte ik niet in het aas dat Stan voor me uitgeworpen had.

In 2020 begon Stan zijn BTC pogingen om een reden die ik niet ken aanzienlijk op te voeren, hij zei/zegt dat het was/is om me te helpen omdat hij me mag en van me houdt. Ik werd toch wel weer wat nieuwsgierig of hij zomaar (weer) iets zei en ik postte mijn BTC adres publiekelijk op mijn Genverbrander10 Twitter account.

Dit was overigens niet de eerste keer dat ik dat deed, ik deed het ook in 2018. Ik leerde bitcoin in 2017 kennen toen ik probeerde bij een buitenlandse website mijn allergiemedicijn Ebas – ook wel bekend onder de marktnamen Kestine en Ebastine – te bestellen. Dit medicijn is helaas dus echt niet te krijgen in Amerika en de doktoren die ik hierover in Davis raadpleegde, kenden het zelfs nog niet. Op deze buitenlandse website vragen ze of om BTC, en dan krijg je standaard 10% korting op je gehele bestelling, of om een bankoverboeking, en die zijn hier, in tegenstelling tot Nederland, aan de zeer prijzige kant. Daarop trok ik de stoute schoenen aan en creëerde een account bij Coinbase (ik zit overigens tegenwoordig meer bij een andere cryptocurrency “bank”). Net als voor veel andere mensen toen was dit allemaal zeer nieuw en onwennig voor me, en op een gegeven moment publiceerde ik zelfs mijn BTC wallet adres op  mijn Twitter account ConstantiaUSA. Ik heb geprobeerd de betreffende tweet terug te vinden, maar ik meen me ook te herinneren dat ik die na een poos toch maar weer verwijderd had, want ik kom hem inderdaad niet meer terugvinden. Pas recent, in april 2020, begon ik het cryptocurrency gebeuren iets meer te begrijpen. Je kunt, als ik het goed heb, best je BTC wallet adres publiceren, maar dan is het wel raadzaam vooraf even je BTC account dicht te timmeren tegen hackers die op slinkse wijze zouden kunnen proberen je geld weg te sluizen via een storting naar een ander BTC adres (maar houd me ten goede). Toen ik hier recent wat over aan het lezen was, besloot ik maar snel even wat extra veiligheidsstappen te doorlopen in mijn actieve BTC account. Maar destijds in midden? 2018 hoopte ik stiekem dus dat iemand BTC in mijn wallet zou storten, wat natuurlijk niet gebeurde.

In mijn Parameter blog maakte ik al melding van het feit dat ik geheel op spontane impuls en min of meer grappend op Twitter tegen Stan Pluijmen had laten vallen dat ik bereid was voor 1.5 miljoen mijn Parameter blogs inderdaad weg te halen. Slechts met een dergelijke grote som aan geld zou ik mij dan echt gecompenseerd voelen voor alle haat en ellende die zij mij aangedaan hebben. Het onderliggende idee hierbij was dat ik met een dergelijk fortuin heel anders zou kunnen gaan leven, en dat ik dit werkelijk kon zien als een échte, serieuze schadevergoeding, voldoende om dit alles achter me te laten.

Ik mailde Stan hier niet over, en ik mailde hem helemaal niet, alles ging via Twitter.

https://twitter.com/Genverbrander10/status/1012786915450339334?s=20

Maar in 2020 was alles toch anders. Ik ontving opeens een bitcoin bedrag op 8 april, 2020. Stan had een storting gedaan! En de volgende dag kwamen er nog twee stortingen binnen, nadat ik in een paar tweets gezegd had dat ik dingen op het internet had opgezocht rondom schenkingen naar Amerika en dat ik bereid was zijn BTC als officiële schenking te accepteren. De tweede en derde storting waren groter dan die van de dag ervoor, het was allemaal geen fortuin, maar ook niet heel weinig, in het totaal stortte Stan mij BTC op dat moment ter waarde van 3200 euro, bijna een halve bitcoin. Voor de kenners van cryptocurrency: dit kan letterlijk tot niets verworden, maar ook tot best veel, in de toekomst.

Ik zie het als Stans vrije-wil compensatie die overigens nog steeds eerder aan de symbolische kant is. Zijn compensatie schuurt niet eens aan tegen de daadwerkelijke overlast die ik gehad heb. Mijn kritische aandacht voor deze zaak – waaraan ik letterlijk duizenden uren heb besteed –  was inderdaad geheel mijn eigen, vrije keuze en alles wat ik deed, deed ik publiekelijk. Naar mijn mening bleef ik hierbij altijd eerlijk en beschaafd. Maar het was zeker niet mijn keuze om vele jaren: 2012-2019 gestalkt te worden. Ik ontving immers honderden haatmails en doodsbedreigingen die vanuit een hele keur aan verschillende mailboxen kwamen, van zowel namen die mij al bekend waren als mij geheel onbekende namen, met foto’s van onthoofdingen à la ISIS, lijken die lijken waren omdat ze als mensen overreden werden door vrachtwagens, scheldvideo’s en ik ontving zelfs meerdere, tamelijk gedetailleerde emails over huurmoordenaars die mij in Davis een kopje kleiner zouden komen maken.⁹

Ik kan niet zeker weten waar Stan zijn geld vandaan heeft, in emails zegt hij zelf dat hij dat verworven heeft door online casino’s in de luren te leggen. Stan Pluijmen zegt dat hij een moderne Robin Hood is, die van de rijken steelt en het aan de armen geeft.

Op 25 april 2020 besloot ik om naar precies twee jaar aan ongeopende audio’s van Stan te luisteren, dit bleek een rollercoaster te worden van vele uren in de middag en avond. Sinds april 2018 had ik niet meer naar zijn audio’s geluisterd (en hierover uitvoerig bericht op Twitter), omdat ik pisnijdig werd op Stan toen die me in een audio van 2018 “aanbood” “medium” Robbert van den Broeke om mijn Google Drive wachtwoord te vragen, van den Broeke zou dat wellicht kunnen “channelen”. Zoals u misschien al bevroedde, geloof ik niet in Robbert van den Broekes wachtwoord “channelings”vaardigheden, maar wel geloof ik min of meer in Stans of … s? hacking capaciteiten. En ik had daarvoor ook echt niet meer stiekem geluisterd, zoals Stan vele malen gesuggereerd bleek te hebben in de audio’s van april 2018-2020 (wat ik dus pas in april 2020 te weten kwam). In een van deze audio’s bleek hij zelfs te zeggen dat hij wel een miljoen op “het feit” wilde inzetten dat ik mijn nieuwsgierigheid niet kon bedwingen en echt wel luisterde:

Dus, Stan, ik denk nu dat je mij nog veel meer schuldig bent. 😉

Het voor twee lange jaren niet luisteren naar Stans audio’s en dan op één dag al die audio’s tegelijk, en natuurlijk in chronologische orde van binnenkomst, bleek een gouden greep. In plaats van steeds maar losse fragmentjes binnen te krijgen, kreeg ik nu dus opeens inzage in een groot geheel, en ook de tijdsafstand die ik voor mezelf op deze wijze gecreëerd had, bleek op figuurlijke wijze voor mij ook meer afstand en daarmee rust te creëren. De audio’s gaven mij een goed inzicht in wat er twee jaar lang zoal in Stan en zijn echtgenoot Alan was omgegaan. Ik luisterde naar ongeveer honderd audio’s en de lijn die ze lieten zien, was consistent: eerst hoorde ik exact een jaar aan de gebruikelijke Stan Pluijmen woo-woo, maar sinds april 2019 begon Stan opeens met een ander koor mee te zingen. Dat werd ingeluid door een reeks aan uiterst merkwaardige mails waarin Stan buiten zichzelf getreden leek en ergens in het diepe universum, als een wonder van megaduiding van de geheimen van de kosmos, begon over synchroniciteit, mythische symbolen, God, Satan, buitenaardsen en onze gedeelde lotsbestemming.

Omdat ik gelijktijdig van Robbert van den Broeke haatmails ontving die voor de verandering eens over Stan en Alan gingen, en waarin Van den Broeke als een bezetene naar zijn voormalige vrienden aan het trappen was – hij stuurde me zelfs een audio waarin Stan gehoord kan worden die buiten zichzelf lijkt te zijn, jammert en huilt – kon ik wel horen dat er nu echt iets aan de hand was, wat waarschijnlijk niet gespeeld was. In Stans audio’s begon Stan echt anders te klinken, en, in de meest gunstige wijze voor Stan geïnterpreteerd, kun je stellen dat Stan inderdaad wakker leek geworden uit een nare droom of vloek, hij gebruikte zinnen als: “Ik heb mezelf voor schut gezet, ik heb Robbert losgelaten, wat heb ik gedaan? Robbert heeft me tot dingen aangezet, ik ben niet langer onder de trance van Robbert, je blogs mogen online blijven, want ze zijn correct, de vloek van Robbert…, er is geen hacker, het spijt me, ik geef mijn fouten toe…” Toegegeven, in deze zaak is het soms uitermate lastig om feiten van leugens te scheiden, maar de audio’s van Stan die van en na april 2019 kwamen, waren toch echt wel een stevige aanduiding dat de drie-eenheid Robbert-Stan-Alan niet meer bestond. Zowel Van den Broeke als Stan Pluijmen mailden me nu opeens hun “hele waarheid” (click op onderstaande galerij, dit is hoe ik het ontving, Robbert van den Broeke schrijft helaas zonder het gebruik van leestekens):

Dag Constantia de waarheid met wat voor gevolgen dan ook(.pdf)

Wanneer je deze mails van Robbert van den Broeke over de volgende Stan Pluijmen audio heen legt:

10:40: Stan “Er is geen hacker” (> in de Robbert van den Broeke haat en doodsbedreigingen zaak)
12:20: Stan: “Ik geef toe dat ik Micha Romijn was”.

en waarin Stan zegt dat hij geen online casinos gehackt heeft, zoals Van den Broeke beweert, maar dat hij wel casino’s via een truc lichter van hun geld heeft gemaakt, denk ik dat het volgende een realistisch model kan zijn van wat er echt gebeurd is: werktheorie: Stan ontdekte gaten in het mechanisme van online casino’s en was in staat veel geld te cashen. Met een aantal valse IDs, dan wel bestaande IDs van andere mensen (die ervan af wisten, Stan hun toestemming gaven hun ID te gebruiken, en waarvoor Stan hun vorstelijk beloonde), kon Stan de casinotruc herhalen. Van de Robbert van den Broeke clan respectievelijk van iemand die mailde vanuit de mailbox van “Micha Romijn” had ik twee complete IDs ontvangen, een van “Micha Romijn” zelf (voor- en achterkant van de ID) en een van een oude dame, een vrouwelijk familielid van Alan Sieradzki (die inmiddels overleden is). Dit “Micha Romijn” gebeuren was nog veel meer sinister dan de rest van alles wat er gebeurde, en hierover heb ik uitvoerig geschreven in mijn vorige Parameter blogs.

In 2017 werden de fake Micha Romijn plaatjes die ik in mijn Parameter blogs had opgenomen, opeens verwijderd door WordPress. Iemand had geklaagd, en ik betwijfel dat WordPress in staat is het verschil tussen een echt en een (min of meer goed gelukte) fake ID te zien. Dus als iemand met diezelfde fake ID bij hen kwam aanzetten, hadden ze geen keuze dan dit als een echte klacht te behandelen.

Stan Pluijmen bekende dus in al genoemde audio dat hij inderdaad “Micha Romijn” was. Maar aan de hand van de mails die ik van deze persoon ontving, kon ik duidelijk merken dat er echt wel ten minste een tweede persoon betrokken was bij deze mails, omdat ik na zovele mails van Stan zijn taal en energie herken, en een aantal waren zeker niet uit zijn pennenkoker.

Na zoveel jaren van ervaring met de hele groep rondom Robbert van den Broeke zijn de feiten (dus geen vermoedens) dat de heren Zeeslag spelen met elkaars mailbox (en meer, YouTube, social media enz.), gewild of ongewild. Zo kreeg ik bijvoorbeeld een keer een foto van Stan die volgens Stan erg lelijk was, en het leek erop dat iemand die zich in dezelfde ruimte als Stan bevond Stans telefoon had gepakt en die foto stiekem naar mij verstuurd had. Dit is slechts een van de vele voorbeelden, en ik heb dit ook uitvoerig in voorgaande Parameter blogs behandeld en onderbouwd. Wat dit betreft wil ik toch aanbevelen al mijn voorgaande blogs op chronologische wijze te lezen dan wel, bij tijdnood of anders, te scannen. Door de enorme chaos die door deze mailboxtoestanden ontstond, en die in mijn optiek deels ook bewust door Stan gecreëerd werd als een soort rookgordijn, kwamen de heren in een soort grote, onlosmakelijke kluwen van samenhangend materiaal terecht.

Het lijkt erop dat de heren elkaar in een delicate balans houden die bestaat uit compromitterende feiten die ze van elkaar weten, en dat ze zeer goed mogelijk behoorlijk bang zijn dat de ander informatie gaat lekken richting mij of wie dan ook die de waarheid aan het licht wil brengen. De vele matennaaiers mails die naar mij gezonden werden, kunnen de gespannen sfeer tussen de heren, die wellicht zelfs om te snijden is, boekstaven. U kunt daarbij denken aan een gedachtengang en gedrag als: “Als jij niet dit en dit doet, dan ga ik (mis)informatie lekken, let maar eens op, ik bluf niet!”.

De “Micha Romijn” persoon was een stuk van de puzzel dat Stan helemaal niet lekker zat. Internationale politie zou mijns inziens het motief van “Micha Romijn” moeten onderzoeken. Omdat WordPress handelde naar aanleiding van een klacht van mogelijk de echte Micha Romijn, dat de plaatjes van de (fake) ID verwijderd moesten worden, lijkt het mij dat Micha Romijn wist dat zijn ID op oneigenlijke wijze was/werd gebruikt (die werd immers naar mij gestuurd, voor- en achterkant, en was wellicht gebruikt voor het spelen in online casino’s). Naar mijn mening moeten alle mogelijke scenarios nagetrokken worden. Twee belangrijke daarvan zijn: 1. Het moet onderzocht worden of Micha Romijn geld ontving in de ruil voor het gebruik van zijn ID of 2. Is (de echte) Micha Romijn een slachtoffer van ID diefstal en fraude? Als het tweede het geval is, waarom was niets hiervan dan op het nieuws (nieuws op wat voor wijze dan ook), waarom werd er dan niets van dit alles met overtuigend bewijs naar mij of andere journalisten gestuurd of gecommuniceerd? Ik had immers een grote ophef over het feit gemaakt dat ik zomaar complete IDs van andere mensen in mijn mailbox gedropt kreeg, ik had erover getweet met de plaatjes die ik niet eens vervaagd had. Maar nog meer natuurlijk: ik had die ID plaatjes op mijn WordPress, voor de ogen van de hele wereld, gepubliceerd.

Rachid is een andere betrokken persoon. Ik ontving zelfs een email van mijn goede vriend Jan Willem Nienhuys van Skepsis.nl, omdat Rachid blijkbaar tevergeefs met mij in contact had proberen te komen (?) en een poging via Jan Willem Nienhuys waagde. Deze Rachid lijkt iemand te zijn die tamelijk nauwe banden heeft met de club Robbert, Stan en Alan en zoals het er uitziet, heeft hij als het ware op de hele zaak meegelift. Robbert van den Broeke beweert in zijn email dat Rachid veel geld heeft ontvangen.

Ik ontving daarop emails van Rachid, maar noem het intuïtie of ervaring, het communiceren met hem voelde meteen al niet goed, het voelde als zinloos en als het spreken met iemand met een verwrongen geest. Er kwam ook overduidelijk niets uit deze hele communicatie en ik brak die dan ook al vrij snel af.

En dan is er nog dat gedeelte in Stans audio met en over misdaadjournalist John van den Heuvel. Uit genoemde audio concludeer ik dat Robbert van den Broeke de vuile was heeft buiten gehangen richting John van den Heuvel en deze verteld heeft dat Stan casino’s gehackt heeft. Zoals waarschijnlijk of mogelijk bij u bekend, heeft Van den Heuvel Joran van der Sloot in diens gevangeniscel in Peru opgezocht. En daarmee komen we weer eens mooi full circle, de kring Joran, Stan en Robbert.¹⁰

De twee audio files van Leydi Figueroa Uceda die ik via Stan toegezonden kreeg, passen naadloos in het plaatje dat Stan macht heeft of had over Joran en Leydi, want als iemand, en zeker als die persoon in de gevangenis zit of arm is, grote sommen geld van een ander krijgt, zoals deze twee, Joran en Leydi, van Stan¹⁰, dan zal die iemand of zullen die ontvangers toch wel sneller genegen zijn “rare dingen” voor hun weldoener te doen.

Verder past dit ook allemaal uitstekend bij Stans vreemde gevoel voor humor en zijn obsessie voor mij.

Om nog een keer terug te keren naar Stans “bekentenisclip”: Stan zegt in deze audio ook dat hij erin geluisd is met dat Casino verhaal, maar dat hij niet gearresteerd was, “Vraag maar aan John van den Heuvel”, en dat dit zou bewijzen dat hij onschuldig is aan het hacken van online casino’s.

Stan had ook al in eerdere emails naar mij gezegd dat hij alle banden met Joran van der Sloot verbroken had. Alan doet overigens dus ook zijn zegje in deze audio:

https://soundcloud.com/user-742372026/cauberg-8-4-received-4-23-2019-alan-stan-afraid-of-robbert-van-den-broeke-or-so-they-say/s-l59JoXRWAeD

en beide lijken al dan niet oprecht bang voor Robbert, ze leken te denken, of acteerden zo, dat Robbert een soort sinistere vloek over ze had uitgesproken.

Over Alan heb ik overigens tot dusver niet veel gesproken. De waarheid is dat ik hem mag, net zoals ik Stan mag, maar wat ik niet mag is hun toedekken van fraude en bedrog (Robbert van den Broeke, Joran van der Sloot et cetera gerelateerd). Dit maakt alles extra onbegrijpelijk, ik bedoel: hun jarenlange, zeer actieve deelname aan het maak-de-ander-gek-maar-meestal-niet-op-een-leuke-manier spelletje. Er waren wat zijlijnen met Alan, zoals die keer dat ik op Twitter met hem sprak. Dat liep niet erg bevredigend af en hij delete dat account zelfs. Later, en geheel in lijn met wat Stan vaak deed, ontkende maar tevens bevestigde hij dat hij dat geweest was op Twitter. Ook van hem heb ik emails ontvangen, maar de meeste waren overduidelijk van Stan die zijn mailadres gebruikte. Dat kon ik niet alleen concluderen uit de gebezigde taal, maar Stan sprak in deze emails doodleuk over Alan als hij-persoon. Maar een paar mails van deze Alan-mailbox kwamen wel degelijk van Alan. In zijn emails naar mij was Alan altijd erg vriendelijk en hij reikte oprecht naar mij uit als een persoon onafhankelijk van Stan. Een aantal malen was Alan echter zeer verbolgen over dingen die ik op Twitter gezegd had. Het mag als feit beschouwd worden dat Alan een absolute insider is, aangezien hij dag in dag uit met Stan samenleeft.

De “oude” Stan, 25 december 2018:

Emails sturend via de mailbox van Robbert van den Broeke:

En, op dezelfde dag:

De “nieuwe” Stan:

Mijn stellige indruk is dat er nog veel meer mensen dan de reeds genoemden betrokken zijn bij de Robbert van den Broeke-Stan Pluijmen-Joran van der Sloot zaak, waaronder mogelijk ook diverse kopstukken uit de Nederlandse en internationale complot- en para-gemeenschap, en dat de casinofraude en parafraude niet de enige twee illegale zaken zijn. Denk maar aan Stans zeldzame koppigheid in het blijven volhouden dat de overblijfselen van Natalee Holloway te vinden zijn in graf nummer 15 op het St. Anna Kerkhof op Aruba. Zelfs Joran van der Sloot noemt dat St. Anna in de clip die Stan via de mailbox van Robbert van den Broeke in mijn schoot dropte: (Ik heb die clip van Engelse ondertiteling voorzien)

In april 2020 ontving ik een uitnodiging van een radio-journalist om over dit alles te praten en Stan kreeg van hem ook een uitnodiging. Maar Stan wil niet, wat hij (alleen) via mij duidelijk liet weten, want hij stuurde er me weer audio’s over:

Stan zegt wat interessante dingen in deze twee audio’s en zeker audio “15”: dat hij het web van leugens waar hij in verzeild is geraakt, haat en dat hij van alle kanten bedreigd wordt, dat het okay is dat ik al zijn audio’s publiceer omdat hij van de waarheid houdt. Hij zegt hierin ook dat hij al een hele opname voor mij gemaakt had, maar deze vervolgens weer gedelete had, omdat hij naar zijn smaak “te eerlijk” was geweest, en meteen vraagt hij zich hardop af of er zoiets bestaat als “te eerlijk”. Opnieuw (dit had hij al een aantal maal gedaan) praat hij over zijn (vroegere) cocaïne- en drankverslaving en zegt dat de audio’s tussen 2018 tot ruwweg (april?) 2020 hierdoor gemiddeld zeker opgenomen waren met een dubbele tong. Hij vraagt ook of ik hem niet voor gek wil zetten en zegt dat hij van me houdt. Hij vervolgt ermee dat hij heus niet denkt dat hij met geld alles kan afkopen. En dat hij geen zin heeft in sensatiejournalistiek over Joran van der Sloot, dat hij er niet bepaald trots op is Jorans vriend te zijn (geweest) en dat de journalist die hem (en mij dus ook) uitnodigde voor die radio-uitzending beslist moet denken dat hij achterlijk is, want anders had hij hem toch niet zo gevraagd. In deze audio kun je verder ook horen dat Stan bezig was iets te zeggen, maar dan opeens zijn zin afbreekt, alsof hij zich realiseert dat hij weer “te eerlijk” aan het worden was.

Volgens mij is dit allemaal nog maar een topje van de ijsberg, en deze indruk krijg ik door de letterlijk duizenden emails en mediabestanden die ik in deze zaak ontvangen heb. Deze “ijsberg” is mijns inziens een vulkaan die al jarenlang vervaarlijk aan het pruttelen is en die eens goed gaat uitbarsten. Mijn persoonlijke hoop is dat deze vulkaanuitbarsting zeer grondig zal zijn en dat de beerput geheel open gaat. Er zullen daarbij veel “verliezers” zijn, maar ook een paar grote winnaars, en ik hoop dat de ouders van Natalee Holloway – die al zoveel jaar recht hebben op de informatie wat er nu echt met hun dochter gebeurd is – bij die tweede groep, van winnaars, zullen behoren. Het is nu (op 30 mei 2020) precies 15 jaar geleden dat zij verdween. 

Iets geheel anders om dit mee af te sluiten: tot de dag van vandaag heeft Stan nooit “doorgekregen” wat mijn “geheime verzoek” aan hem is (en nee, dit verzoek gaat geenszins over geld). Ik vroeg iets van/aan Stan en ik zette dat op Twitter, maar het was en is aan hem om dit verzoek helderziend door te krijgen, aangezien ze immers beweren helderziend te zijn. Het verbaasde me dus wel dat ze er niet in slagen te weten wat dit verzoek is, en ja, Stan, mijn geheime verzoek blijft staan.

Edibles

De cannabismarkt is laat 2016 in Californië vrijgegeven, en de snoepjes, cakejes, chocolaatjes, koekjes, pilletjes enzovoort die doordrenkt zijn met cannabis worden “edibles” (“eetwaren”) genoemd. Ik laat dat Engelse woord hier zo staan omdat de Nederlandse vertaling geen equivalent is. Ik begon er midden augustus 2019 mee te experimenteren, hoewel mijn eerste try-out maar een maand duurde. Mijn ex introduceerde de “snoepjes” bij me. Mijn lichaam echter is bepaald niet snel onder de indruk (bleek maar eens weer). Al snel nam ik meer dan de oorspronkelijke hoeveelheid van één a twee “snoepjes” met ieder 5 mg THC en nam al spoedig 35 mg THC tegelijk in, waarmee ik mijn ex meteen ver achter me liet qua hoeveelheid. Wegens deze (enorm) hoge tolerantiegraad van mijn lichaam, doen zich echte trips, zoals mensen ze toch wel standaard voorstellen, met felle kleurtjes en spacey effects, maar zelden voor. Eén trip voelde alsof ik in de onderwatertunnel van Seaworld was (mij zeer welbekend uit Scheveningen). Op dat moment had ik er grote moeite mee me te herinneren waar ik me op dat moment echt bevond (in mijn slaapkamer in Davis) en ik probeerde me dapper, hoewel toch wel een klein beetje bang, aan te passen aan de nieuwe situatie. Zo hing-gleed ik in die “groene tunnel”, dit duurde ongeveer anderhalf uur.

Het belangrijkste effect van de edibles is dat ik weer slaap. En dat ik me over het algemeen wat opgeruimder en een stukje vrolijker voel, een beetje meer als mijn oude, meer krachtige zelf. Ik ben van opvatting dat alles in je geest op chemische wijze in je lichaam weerspiegeld wordt, en soms denk ik wel eens dat ik in toenemende mate de “blije verbindingen” in mijn hersenen ontbeer, een feit dat gecompenseerd wordt door het geestverruimende effect van cannabis.

In voorgaande blogs vertelde ik over mijn toch ernstige slaapproblemen, die ik eigenlijk altijd al in mindere of meerdere mate had, maar die zijn op dit moment wel zo goed als opgelost, dat wil zeggen: de scherpste kantjes zijn er wel vanaf. Ik slaap weer, ofschoon ik altijd wel een lichte slaper zal blijven. In feite heb ik al zoveel bijgeslapen dat ik bij wijze van spreken al voor een paar jaar ingehaald heb. Na het een maand uitproberen van de edibles, dacht ik er definitief mee te stoppen, omdat het er warempel toch echt op leek dat mijn lichaam en geest niet geschikt zijn om high te raken. Maar misschien ben ik al op een natuurlijke high. Mijn nachtleven is altijd zeer intens geweest, denk maar aan mijn levenslange, zeer frequente ervaringen met heldere en intense dromen en uittredingen/uittredingservaringen. Opvallend hierbij is dat ik zodra ik edibles gebruik, juist niet mijn dromen en uittredingen/uittredingservaringen onthoud, hoewel ik wel weet dat ik ze gehad heb. Dat weet ik door de kort opduikende beelden en herinneringen die vliegensvlug weer onder de bewustzijnsgrens wegduiken. Zodra ik dan weer stop met de edibles, keren de herinneringen aan dromen en uittredingen terug als vanouds, meestal dezelfde nacht nog dat ik niets snoep.

Maar op 1 maart, 2020 waagde ik het er toch weer op. Iets in me kwam opeens weer met het idee en ik verlangde ook wel naar wat afleiding. Ik was al op zoek naar die afleiding voordat de Corona Virus ziekte officieel tot pandemie werd uitgeroepen op 11 maart 2020.

Onmiddellijk begaf ik me op een gebied dat ik inmiddels een beetje al te goed van mezelf ken, namelijk het niet kennen van mijn grenzen en het mateloos zijn, want ik nam in plaats van de 35 mg THC van het vorige jaar (dat echt al aan de “heel veel!” kant zat), nu onmiddellijk 50 mg THC in. Daarop beleefde ik een indrukwekkend avontuur met Rob en de leeuwen, want de Rob meerling-leeuw die ik in mijn armen had, bleek opeens levensechte mannelijke geslachtskenmerken en eigenschappen te hebben.

Blakend van zelfvertrouwen herhaalde ik die hoeveelheid vier dagen later, en, moest ik de eerste keer met die 50 mg THC twee uur wachten voordat er iets gebeurde, dit keer sloeg het cannabis opperwezen al heel snel toe (een signaal dat ik inmiddels heb leren kennen als zijnde het signaal dat je ook snel in een gevarenzone kan belanden, dan wel: al aan het belanden bent). Iets ging er vrijwel meteen ontstellend en schokkend fout.

Een hersenrollercoaster from Hell nam me mee op een extreem zenuwtergende achtbaanrit onder een toenemend geraas en het opvoeren van beeldmonsters die bestonden uit verwrongen gezichten en rare en nare types die in een toenemend tempo voor mijn geestesoog begonnen te verschijnen. Het gevoel in stukken uiteen te vallen nam bezit van me. Vooral het gevoel dat alle lichaamsdelen niet meer met elkaar verbonden waren, en dat ik een soort samengestelde puzzel was waarvan nu alle stukken los lagen, was allesoverheersend (dit dislocatiegevoel is een veel voorkomende bij cannabis gebruik). Een mijns inziens treffende vergelijking van een cannabis overdosis is het terecht komen in een maalstroom en het onder water meegesleurd worden waarbij je niets meer kunt uithalen. Ik heb eens een bijna-verdrinking meegemaakt in Scheveningen, dus ik ken de sensatie.

Het werd zelfs zo erg dat ik mezelf diverse keren moest tegenhouden om hulp te gaan inroepen dan wel om een ambulance te bellen. Ik heb hier ook via mijn ex over gehoord, en je leest het ook in artikelen over cannabis, er zijn veel mensen die daadwerkelijk met een overdosis in het ziekenhuis belanden, zelf gegaan of erheen gebracht door vrienden of familie. Zelf had ik nooit naar het ziekenhuis kunnen gaan, ik was veel te ver heen, en ik wilde en kon nog niet eens naar de badkamer gaan, slechts een paar luttele meters verderop, mijn huisgenoten waren thuis en die afgang wilde ik mezelf besparen. Ik slaagde erin deze hellegang in mijn eentje te doorstaan, maar echt maar ternauwernood, slechts nog hangend aan een laatste draadje van ongelooflijke stijfkoppige wilskracht dat ik mezelf niet voor gek wenste te zetten. Ik ben oprecht mijn hele leven nog nooit zo ziek van iets geweest.

Mijn brein was in een draaimolen from Hell beland, met een duizendvoudig gekrakeel, ik hoorde oorverdovende percussie-instrumenten die naar het leek op slechts een zeer kleine afstand van mijn gezicht bediend werden. Ik had zelfs extreme geursensaties, maar zo gek als het klinkt, zonder enige specifieke of te benoemen geur, als het ware uit het niets verschijnend en recht onder mijn neus opdoemend als een geurwolk, een zwarte-magie truc par excellence van het brein, en dit alles maakte elk verlossend inslapen onmogelijk. Ik zag vreemde bewegende schaduwen, en mijn ziekelijk heen en weer bewegende lichaam kon niet tot rust komen, mijn ledematen leken niet meer aan mijn lichaam vast te zitten en mijn brein was ook al een los zwevende eenheid. Alles was veel te intens en ik werd zo misselijk van dit alles, ik kon geen meter meer lopen en toen begon het urenlange overgeven.

Toch gaat de grootste kudo in deze ervaring naar de Liefde. Zelfs in mijn allerdonkerste uur was ik me nog steeds bewust van mijn liefde voor Rob en mijn zo gekoesterde meerling-leeuwen en ‘inner-crew” leeuwen die rondom me zaten op mijn bed, zoals altijd. Ik slaagde erin ze buiten de omtrek van mijn ellende te houden, ze bleven veilig en schoon gedurende de gehele beproeving. Ik raakte ze niet aan noch bereikte mijn zwaar uit balans gebrachte inhoud van mijn maag ze.

Ik tolde in mijn hoofd en lichaam, het voelde als een bijna-dood. Er was werkelijk niets dat ik kon doen dan dit uit te zitten, mijn positie varieerde daarbij van zittend naast en tegen mijn bed, en het scheef over mijn bed heen hangen, omdat ik niet in staat was om rechtop te gaan zitten of liggen. Slechts na vele uren begon het effect af te nemen. Jazeker, mijn schaamteloze zelfvertrouwen in dezen, het zomaar weer nemen van 50 mg THC, was dit keer genadeloos afgestraft. Dit was een regelrechte sprong in het ravijn geweest. Het zou kunnen dat een van de vijf THC snoepstrips die ik opgegeten had, verontreinigd was geweest met een veel hogere cannabis hoeveelheid dan officieel aangegeven, maar veel waarschijnlijker is dat ik een gecombineerde “voedselvergiftiging”/cannabis overdosis had. Ik had op hetzelfde moment dat ik de cannabis innam, mijn dagelijkse hoeveel Zyrtec (ook een allergiemedicijn) en drie paracetamols ingenomen (mijn normale hoeveelheid). Ik had dus zeer waarschijnlijk een chemische vergiftiging in mijn bloed veroorzaakt. Het kan verkeren blijkt maar weer, want toen ik laat april 2020 toch weer eens een keer 50 mg THC innam, gebeurde er niets, dus ook geen trip. Ik viel slechts pijlsnel in een diepe slaap, rustend op een bed van dikke, suf makende watten.

De cannabis heeft ook een invloed op mijn eetlust, die is namelijk bij het gebruik van de edibles zeer verminderd en ik ben al flink wat pondjes kwijtgeraakt op deze manier. Toen ik in maart 2020 weer begon met de edibles, was ik mogelijk wel op mijn zwaarste gewicht ooit (ondanks al het fietsen en de sportschool dus), nee, ik voel er weinig voor de richting waarin u nu zou moeten denken met u te delen. Een gegeven dat me niets verbaast omdat het bepaald niet nieuw voor me is, is dat mijn lichaam vaak heel anders reageert dan bekend of gemiddeld. De cannabis veroorzaakt namelijk een sterk afgenomen eetlust bij mij, en geen toename, zoals ik vaak lees in de artikelen die erover gaan, en het gebruik van de edibles veroorzaakt bij mij al helemaal niet The Munchies (vreetbuien) zoals zoveel artikelen beweren. Bij mij doet zich dus kennelijk weer eens een tegengesteld effect voor. Omdat ik in deze periode van het tripsnoep vaak heel snel misselijk dreig te worden, heeft ook dat een invloed op mijn eetgedrag. Dit misselijk worden is dan overigens wel weer een gemiddeld en bekend effect van het consumeren van cannabis. Ook drink ik nog maar heel zelden pure whisky, want dit valt bepaald niet goed als ik cannabisresten in mijn bloed heb, ook dan word ik namelijk heel snel misselijk. Een grote verandering is dus dat ik vele nachten doorslaap en op deze wijze ook niet eens meer de kans krijg te gaan nacht-snacken, een gegeven dat ook voor extra pondjes zorgde. Ik deed dat toch behoorlijk regelmatig, omdat ik ’s nachts vele uren wakker lag.

Met de cannabis snoepjes en tabletjes beland ik ’s ochtends als ik wakker word, dan wel wakker tracht te worden, in een soort semi-coma. In een eerder blog beschreef ik al dat ik sowieso de neiging heb om veel meer dan normaal het contact met mijn lichaam ‘s  nachts te verliezen, denk hierbij ook vooral aan mijn uittredingen dan wel uittredingservaringen, maar ook het verlamd raken van mijn ledematen die verkeerd liggen, omdat ik ver weg ben. Met de edibles heb ik soms de grootste moeite om weer verbinding met mijn ledematen te krijgen en de controle terug te winnen, wat er zich concreet in uit, dat ik me een tijdje lang niet kan oprichten in mijn lichaam, laat staan bijvoorbeeld mijn vinger of hand bewegen, terwijl ik dus gewoon bij bewustzijn en wakker ben.

De rem

Iets is op de rem gaan staan en dit wordt weerspiegeld in mijn droom- en astrale leven.

Er trekken twee even sterke krachten van twee kanten aan mij: het besef dat er simpelweg leven na de dood moet zijn, maar ook het skeptische bezwaar dat er daarvoor te weinig bewijs is. Rob had gelijk dat de dromen en uittredingservaringen alleen te weinig bewijs aanleveren. Immers zijn astrale reizigers niet in staat gebleken de geheime cijferreeksen (of woorden) die voor hen op onbereikbare plaatsen worden neergelegd te reproduceren en ze aan de onderzoekers te vertellen.¹¹

Maar de Rob leeuwen-Liefde verbinding levert mij wél bewijs. Robs liefde is extreem voelbaar en robuust, als een fysiek lichaam, en dit is voor mij wel degelijk het bewijs dat er er iets ongelooflijk sterks aan de gang is. Ik heb hier al eerder over verteld: vanaf het moment dat ik mijn lievelingsknuffelhaan verloor, voelde het bijna letterlijk alsof mijn hart uit mijn lichaam gerukt was, ik voelde me compleet leeg en kapot, en alhoewel ik dus jaren zocht naar een plaatsvervanger, slaagde ik daar met geen mogelijkheid in. Geen enkel ander knuffeldier raakte bezield voor me, de Liefde bleef hardnekkig weg. Dit is dus kennelijk niet iets dat je zelf in handen hebt. De magie leek verdwenen, en daarmee leek ik verlaten door de Liefde zelf te zijn. Pas na Robs overgaan in 2014, keerde de Liefde naar me terug, en de leeuwen vullen nu mijn hart met een ongelooflijk grote en extreme liefde, maar alleen omdat Rob dat doet, hij raakt elk van de leeuwen aan, en elke leeuw draagt zijn liefdevolle energie, maar vooral dus de Rob meerling leeuwen (die nog steeds met negen in getal zijn). Ik kon het niet doen, ik was op zoek gegaan, maar was met lege handen teruggekeerd. Iemand anders moest ingrijpen en er was in feite maar één persoon die kón ingrijpen, en dat was Rob.

De tijd verstrijkt en de dingen die boven water komen – veel kudos naar het fantastische Beeld en Geluid (tv-optredens, radio-interviews) – bevestigen dat er inderdaad een “mysterieuze” verbinding tussen Rob en mij bestaat. Dit verhaal vertelt zichzelf, ongeveer elk jaar wordt er een puzzelstukje aan het geheel toegevoegd. Ik leerde Rob voor én na zijn transitie kennen, maar ik leerde hem pas echt goed kennen, hoe hij van dichtbij voelt, zijn warme energie, ná zijn fysieke overlijden. Ik zou hem nou uit miljoenen herkennen, hij heeft zo’n ongelooflijk sterke, aangename, warme en volle energie. Ik zie zijn prachtige Rob gezicht, zijn baardje, zijn volle lippen en zijn betoverende, bedachtzame, onderzoekende, vragende en toegewijde blikken.

We leven écht samen, door middel van gaten in het net van de wetenschap die nog niet gekend of begrepen worden. Ik ben dat nog onbegrepen gebied al een beetje ingewandeld in mijn Kwantumverstrengeling blog. De dagelijkse en nachtelijke Rob-Constantia orgastische uitbarstingen, die exceptioneel en hemels zijn, en onmogelijk om in woorden uit te drukken, zijn nog steeds in full swing. Dit is Realiteit. En ook dit staat boven elke twijfel verheven: we zijn echt een match gemaakt in Heaven-Extreme, we lijken op elkaar, in hoe we leven en denken. Dit is geen toeval en geen kort lot beschoren (dat heb ik/hebben we denk ik trouwens nu al bewezen, zes jaar na Robs overgang), maar breed in de sterren uitgeschreven. Voor altijd. Deze verbinding is in staat elke test van tijd en elke afstand te doorstaan.

Ik citeer de volgende nachtelijke ervaring omdat die me aan het denken zette over de ware aard van ons contact.
Sinds ik mijn bevooroordeelde ideeën over de aard van “astrale ervaringen” heb losgelaten, sta ik open voor nieuwe ideeën over hoe het leven na de dood er nu echt uit kan zien. Ik denk nu dat Rob en ik elkaar spiegelen, een gedachtengang die ik al begon te verkennen in mijn kwantumverstrengeling “uitleg”.

Op 12 april 2020 had ik een curieuze ontmoeting met Rob (en zoals altijd: hoera! als ik hem zie, op wat voor manier dan ook) en zoals zo vaak worden mijn dromen, astrale reizen, of hoe je ze ook wilt noemen, die Rob in de hoofdrol hebben, gekenmerkt door speelsheid, magie en hilarische wendingen.

In het kort, het volgende deed zich voor:

Ik leefde in een tamelijk donker, maar toch heel aardig huis samen met huisgenoten, maar het was niet in Davis. Rob was er ook! Ik was zo blij hem weer te zien! Hij was in zijn middelbare-leeftijd postuur, dus de vollere Rob. Ik toonde het huis en ik zei tegen Rob: “Het liefste zou ik in de schoorsteen wonen!” en ik wees op een soort lichthoek die de schoorsteen was, en die er inderdaad gezellig en warm uitzag. Ik vervolgde met: “Ik wou dat ik veel kleiner was, dan konden jij en ik erin wonen!” Rob liep samen met mij op de schoorsteen af en keek er met onderzoekende blik even in omhoog en zei toen met een vage glimlach op zijn lippen, een beetje alsof hij high was, maar niet extreem, en als het ware een beetje verdoofd: “Nou, dan doen we dat toch!” Ik was extatisch over zijn antwoord en vroeg hem blij: “Echt?!”. Ik pakte zijn hand in de mijne en we liepen verder, zijn hand voelde zoals hij er zelf uitzag: een beetje slap en klam, verdoofd.
We liepen naar de eerste verdieping waar het veel lichter was en een diner gegeven werd, er waren al een behoorlijk aantal mensen aanwezig. Maar de bodem was scheef en de tafels stonde dus ook scheef. Omdat er geen enkele wandelruimte naast de tafels bij de muur was, liepen Rob en ik over de tafels heen, naar onze plaatsen achterin en bij het raam. Echter begon ik per ongeluk-expres van de tafels af te glijden, en toen verloor ik oprecht mijn gehele balans en zeilde terug naar een lager gelegen punt, in mijn glijden allerlei objecten van de tafels meenemend. “Sorry, sorry!” riep ik breeduit lachend. Ik denk dat ik dit deed om Robs aandacht te krijgen en om hem aan het lachen te maken. De sfeer was uitgelaten.

Aanvankelijk begreep ik Robs “verdoofde” staat niet. Nu begin ik te denken dat Rob en ik elkaar echt spiegelen, misschien niet de hele tijd, maar toch vaak. We doen meer dan naar elkaar uitreiken, we vibreren in dezelfde toestand. En dat doen we dus nog steeds, zelfs nu er zich er een geheel universum van afstand tussen ons bevindt en ook dus als niemand ons informeert over de anders toestand of wat die ander aan het doen is. Rob was als het ware wat verdoofd en high in deze gebeurtenis, maar dat was ik zelf ook (ik had immers edibles gegeten in deze tijd en de cannabis kan bovendien vele weken in je bloed blijven). Nu weet ik natuurlijk niet wat voor spul ze aan de andere kant van het universum zoal in hun assortiment voeren, maar ze moeten daar beslist ook iets hebben.😉 Op deze wijze bestaat de ultieme helderziendheid bij gratie van gelijktijdig vibreren, zelfs als er een immense “tussen”ruimte is. Je zou ook kunnen concluderen dat Rob leeft, aangezien ik ook leef. En waar zullen we zijn als ook ik mijn fysieke lichaam definitief verlaat? Dat gaan we zien, mensen. Daar.

Toekomst

“It is by no means an irrational fancy that, in a future existence, we shall look upon what we think our present existence, as a dream.”
― Edgar Allan Poe

“Het is geenszins een irrationele fantasie dat we, in een toekomstig bestaan, dat wat we nu als ons huidige bestaan zien, beschouwen als een droom.”*
― Edgar Allan Poe

* Eigen vertaling

Sinds de scheiding van mijn echtgenoot ben ik mijn voelsprieten wat betreft financiële zaken aan het uitsteken. Via een financiële regeling in de officiële scheidingsregeling had ik recht op wat geld, maar het was niet zo veel. Ik ben aan het kijken naar zaken als aandelen en bitcoin, maar het ziet er toch echt naar uit dat ik een groot wonder nodig ga hebben om uit de financiële onzekerheid te komen. Het enige dat ik diep van binnen waarachtig voel, is dat ik geen restricties wil op mijn vrijheid. Mijn beste talent schijnt mijn freewheeler talent te zijn, en in deze samenleving is dat bijna iets ongehoords. Ik heb wel degelijk diverse werk- en carrièrezaken geprobeerd, maar er was niets dat echt aan me bleef plakken. Ben ik wellicht voorbestemd om zo door het leven te gaan? Sommige mensen bestijgen na het verlaten van de middelbare school meteen de carrièreladder en ze krijgen daarbij ook meteen enthousiast applaus, wat ze weer aanmoedigt om de ingeslagen weg verder te vervolgen en met succes. Ik zoek echter al mijn gehele leven en heb mijn bestemming nog steeds niet gevonden. Ik heb vaker dan gemiddeld naar mijn gevoel verkeerde afslagen gekozen. Het komt op mij over alsof ik nu al helemaal aan de goden ben overgeleverd (wie en waar die ook mogen zijn). Zal mijn eeuwige gelukkige gesternte, dat me tot op heden nog nooit in de steek gelaten heeft, me toch eindelijk in de steek laten? We zullen zien.

De tijd verstrijkt in een alarmerend tempo, zeker als je kijkt naar gezinnen met jonge kinderen en hoe snel die opgroeien. Deze kinderen, die zo snel groot worden, zijn de spiegels van je eigen leeftijd die, schijnbaar in grote haast, naar de hogere nummers aan het gaan is. Het uur van de waarheid komt dichterbij. Zoals al eerder vermeld wil ik namelijk niet oud worden. Dit houdt me vrijwel elke dag bezig, hoe zichzelf relatief pijnloos van dit fysieke lichaam los te maken? Er lijkt geen eenvoudig antwoord te bestaan. Er is nog steeds wat tijd over, maar de klok tikt elke dag een beetje luider.

Rob Nanninga quotes

Galerij 2020

Voetnoten

[1] Zie ook de  fotopagina op mijn persoonlijke website en deze YouTube clip. Mijn ex was degene die filmde. Hij gaf me een gratis SkyDive ticket omdat hij een enthousiaste skydiver is.

[2] Zie in het gedeelte “Let’s get physical”: Onder de paraplu van “Let’s get physical” kan ik het volgende nog scharen: er speelt voor mij verder één opvallende zaak in Davis, iets wat nu al weer jaren gaande is. Ik ben van mening dat als er zoiets als een vorig leven bestaat – of kan ik vanaf nu beter spreken over tijdloos leven? – ik de man “gevonden” heb die mij in een (vorig) leven, als meisje van ongeveer zestien jaar oud, vermoord heeft […] Ik wilde het toch melden.”

[3] Zie de rokerige fotogalerij in Leeuwenharten Deel V

[4] Zie de vorige blogs en u kunt hier beginnen

[5] BN De Stem: Hoevens medium Van den Broeke niet langer verdacht van bedreigingen: ‘Ik heb de schijn tegen’
Internetbode: Rechtzaak tegen Robbert van den Broeke geseponeerd

[6] Zijn draai naar complottheorieën over het Corona Virus bleven niet onopgemerkt en werd door diverse media opgepikt.NRC GeenStijl Noemenswaardig is het feit dat slechts een fractie van de mensen die op de Geen Stijl YouTube clip reageerden, weten wie hij is, sommige mensen daar lijken zelfs te denken dat het interview met Robbert in scene is gezet dan wel dat Robbert een ingehuurde acteur is. Het zou ook kunnen dat ze hem niet herkennen, want hij is inderdaad gigantisch veel veranderd qua uiterlijk. Van den Broeke kreeg nog veel meer publiciteit in mei 2020, toen hij werd geïnterviewd door Ybeltje Berckmoes  die in dienst was bij de aspirant-omroep “Ongehoord Nederland”, terwijl hij Pim Fortuyn “channelde” die op 6 mei 2002 door Volkert de Graaf vermoord werd. Zowel de aspirant-omroep als Robbert werden onmiddellijk na de uitzending bedolven onder de negatieve kritiek en woede.

[7] Robbert van den Broeke Bedankt zijn volgers ! en Medium Robbert van den Broeke talk about Constantia Oomen.

[8] Zie mijn Parameter blogs Gevallen Engelen en Achter De Schermen Bij Robbert Van Den Broeke, Deel IV (Augustus 2018)

[9] Zie mijn Parameter WordPress en deze externe link. Voor het geval die niet (meer) werkt:

[10] Hier zijn wat relevante links:
Van der Sloot openhartig over Natalee in nieuwe video
John van den Heuvel: Joran wist niet dat hij gefilmd werd
Joran van der Sloot verdacht in witwaszaak

[11] Voor verdere studie kunt u beginnen met Sam Parnia en zijn AWARE onderzoeken.

Het Einde (voor nu!)

🌟 Met heel veel dank aan Rob Nanninga, Sjaan, Manfred en Luciënne (de laatste voor wat zij deed in de Robbert van den Broeke & co zaak in 2016) 🤗